Z końcem czerwca 2025 roku wygasła tarcza osłonowa wprowadzona jeszcze za poprzedniego rządu, mająca łagodzić skutki wzrostu cen energii cieplnej. Do tej pory państwo dopłacało, by nasze rachunki nie eksplodowały, ograniczając wzrost do maksymalnie 40% względem cen z 2022 roku. Od lipca – tej tarczy już nie ma. Rachunki za ciepło systemowe poszybują w górę, a miliony mieszkańców, głównie w zasobach spółdzielczych, staną przed bolesną prawdą: nie mają wyboru.

Bo choć możliwości techniczne istnieją – ogrzewanie elektryczne, pompy ciepła, panele grzewcze – spółdzielnie i wspólnoty mieszkaniowe w praktyce zmuszają nas do korzystania z jednego, monopolistycznego źródła – ciepła systemowego.

Czy to w ogóle legalne? To skomplikowane. Spółdzielnie zarządzają budynkami jako całością – a nie zespołem niezależnych mieszkań. W ich logice systemowe ogrzewanie to gwarancja stabilności. Ale czy w imię tej "stabilności" mamy płacić 500 czy nawet 1500 zł miesięcznie za samo ciepło? Czy to rozsądne, sprawiedliwe, uczciwe?

Nie ma zgody na takie podejście. Bo tu już nie chodzi o wspólne dobro, tylko o zabetonowaną strukturę interesów – między spółdzielniami, wspólnotami, a dostawcami ciepła, którzy przez lata liczyli zyski na podstawie przymusu.

Dlaczego mamy godzić się na droższe ogrzewanie, skoro technologia pozwala na indywidualne i tańsze rozwiązania? Dziś elektryczne systemy grzewcze są bardziej wydajne i zautomatyzowane niż kiedykolwiek. Pompy ciepła i ogrzewanie hybrydowe dają realną alternatywę. Ale spółdzielnia mówi: „Nie możesz się odłączyć. To pasożytnictwo”.

To argument z sufitu. Pasożytnictwo? Naprawdę? Skoro ktoś nie korzysta z systemu centralnego, nie zużywa energii z kotłowni, nie powinien za to płacić. Nazywanie tego pasożytnictwem to próba zdławienia dyskusji i narzucenia swojej woli pod przykrywką „dobra wspólnego”.

Ciepło systemowe nie może być jedynym wyborem tylko dlatego, że tak jest „od zawsze”. Tak jak walczyliśmy o wybór dostawcy prądu czy internetu, tak teraz musimy zawalczyć o wolność w ogrzewaniu naszych domów.

Władze spółdzielni i wspólnot nie mogą działać jak właściciele życia mieszkańców. Ich obowiązkiem jest dbać o wspólnotę, nie o interes ciepłowni. Tymczasem dziś często działają jako pośrednicy, którzy za zamkniętymi drzwiami ustalają nowe stawki i informują nas o nich dopiero wtedy, gdy są już „gotowe do wdrożenia”. Czyli – zapłać i się nie odzywaj.

Wbrew pozorom, nie jesteśmy bezbronni. Jeśli spółdzielnia lub wspólnota mieszkaniowa: zabrania korzystania z alternatywnego ogrzewania, nakłada sztuczne opłaty za „bycie poza systemem”, ignoruje racjonalne argumenty mieszkańców – to możesz, i warto, zgłosić sprawę do:

UOKiK – Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Rzecznika Praw Obywatelskich
Sądu cywilnego – w razie konfliktu z zarządcą nieruchomości

Zacznijmy wreszcie myśleć o własnym komforcie, o swoich pieniądzach, o swoich prawach. Zbyt długo przyzwyczajano nas do tego, że „tak musi być”. Otóż nie musi. Czas skończyć z dyktatem wspólnot i spółdzielni, które traktują mieszkańców jak źródło dochodu, a nie jak partnerów.

Droga do zmiany nie będzie prosta. Wymaga zaangażowania, odwagi, czasem prawnika. Ale to droga do odzyskania kontroli nad własnym mieszkaniem i portfelem.

To nasze domy. To nasze decyzje. To nasze ciepło.

Autor: Piotr Tasarek

monopol na ciepło, ogrzewanie systemowe, rachunki za ogrzewanie, spółdzielnie mieszkaniowe, pompy ciepła, alternatywne ogrzewanie, koszty ogrzewania, ogrzewanie elektryczne, wspólnoty mieszkaniowe, prawa lokatorów, tarcza osłonowa, niezależność energetyczna, ogrzewanie mieszkań, UOKiK, walka z monopolem, felieton o ogrzewaniu, ciepło systemowe, opłaty za ogrzewanie, zmiana źródła ciepła, prawo do wyboru ogrzewania, regionslask.pl

Artykuły z tej kategorii

Copyright: © 2025 regionslask.pl